De bosbes uit Alaska is een soort wilde bosbes afkomstig uit Noord-Amerika, die, in tegenstelling tot gecultiveerde bessen, op verrassend lage struiken groeit. Ze groeien al meer dan 10.000 jaar van nature in hetzelfde land, wat ze heel bijzonder maakt.
Omdat het zeer bederfelijk is, kan de blauwe bes, in zijn vele variëteiten, niet vers worden verzonden, dus ze zijn bevroren op hun maximale versheid. Zo kun je het hele jaar door genieten van deze bes. Anders zou je alleen wilde bosbessen kunnen eten in juli en augustus, het oogstseizoen.
Een kopje wilde bosbessen levert ongeveer 6 gram vezels op, een indrukwekkend aantal dat deze bessen zo aantrekkelijk maakt grote bondgenoot van darmtransit. Het bevat ook ijzer, zink en minder suiker dan gecultiveerde bosbessen. In totaal vertaalt één kopje zich naar ongeveer 80 calorieën, wat erg weinig is.
Blauwzwart van kleur, wilde bosbessen presteren ook beter dan die gekweekt in de antioxidantarena. Naar schatting hebben ze bijna twee keer zoveel flavonoïden -Een verbindingen die cellen beschermen- dan gecultiveerde bosbessen. Cranberry, aardbei, braam en granaatappel blijven ook achter als het gaat om het vertragen van celveroudering.
Het opnemen van elk type bes in het dieet helpt hartaandoeningen, maculaire degeneratie, diabetes en sommige soorten kanker te voorkomen vanwege de ontstekingsremmend effectZeker als het de zogenaamde Alaskan blueberry is, die groeit van het zuidoosten van Alaska tot het noorden van Oregon.