पोहोचू आनंद हे आयुष्य जसे आहे तसे स्वीकारणे किंवा नाकारणे या प्रत्येकाच्या क्षमतेशी संबंधित आहे. असे लोक आहेत ज्यांना इतरांपेक्षा आनंदासाठी अधिक योग्यता आहे.
अब्राहाम मास्लो, मानवतावादी मानसशास्त्राचे जनक असे म्हणतात की आनंदासाठी ही योग्यता परिभाषित करणार्‍या, स्वतःवरच मागे न जाता जगण्याऐवजी ठोस अडचणींचे निराकरण करण्यासाठी आणि सामाजिक रूढी आणि सामाजिक वातावरणापासून बचाव करण्यासाठी आवश्यक घटकांची ओळख पटविणे.
याव्यतिरिक्त, ते ठामपणे सांगते की उच्च प्रमाणात आत्म-प्राप्ति करून आनंद प्राप्त केला जातो.
इतर मॉडेल आणि सिद्धांत देखील आहेत जे इतरांमध्ये मौल्यवान आहेत, एखाद्या विशिष्ट स्तरावर पोहोचण्यासाठी सध्याच्या क्षणावरील संशोधन आणि एकाग्रता आनंद. खरं तर, सर्व क्रियाकलापांकडे दुर्लक्ष करून, येथे लक्ष केंद्रित करण्याची आवश्यकता आहे आणि आता ते आपल्याला त्या स्थितीच्या जवळ आणू शकेल, म्हणूनच दररोजच्या जीवनात या परिस्थितीत जास्तीत जास्त वेळा पुनर्संचयित करणे हा हेतू आहे. ही वृत्ती एक प्रकारची होते तत्वज्ञान, आनंद दररोज बर्‍याच छोट्या छोट्या इशार्यांमधून मिळतो.
La आनंद हे वैश्विक सहभागाद्वारे किंवा आपल्यापेक्षा मोठ्या गोष्टींमध्ये भाग घेण्याच्या भावनाद्वारे देखील व्यक्त केले जाऊ शकते, त्याच वेळी असे काहीतरी जे आपल्यास व्यापत नाही आणि आपल्यात नसते. येथे आपण जीवनाचा अर्थ आणि आनंदाच्या अधिक आध्यात्मिक परिभाषा संदर्भित करतो.
अधिक अस्तित्वात्मक दृष्टीकोनातून, द आनंद ते केवळ मृत्यू नंतर प्रवेशयोग्य असेल. काहींचे मत आहे की हे असे आहे आणि पृथ्वीवरून आमचा प्रवास हा केवळ एक प्रारंभिक टप्पा असेल. या विचारवंतांसाठी, शेवटची मर्यादा नाही तर त्या शेवटचा मार्ग आहे.
पण बहुतेक विचारवंत आणि विचारवंत हे असे सांगताना मान्य करतात की आनंद तो एकटाच येत नाही. आपल्या मनात असलेले जग हे वास्तव जग नाही, तर दोघांमधील विरोधक आपल्याला दुःखी करतात. असंतोष आणि भ्रम हे चांगले मित्र नाहीत, आपण कार्य केले पाहिजे जेणेकरून आपल्या डोक्यात असलेले जग वास्तविकतेच्या शक्य तितक्या जवळ येईल.