वजन वाढणे, लठ्ठपणा आणि चरबीचे चयापचय आणि सेल्युलर घटक

मूळात अशी अनेक कारणे आहेत लठ्ठपणा. सर्वात महत्वाचे म्हणजे, आम्ही निःसंशयपणे चयापचय घटक आणि सेल्युलर घटक शोधतो. लठ्ठपणा हा एक जुनाट आजार आहे जो जादा चरबी द्वारे दर्शविला जातो आणि ज्याचा अनुवाद अ मध्ये होतो वजन वाढणे

अलीकडे मार्ग ज्यामध्ये काही बदल चयापचय लठ्ठपणाच्या विकासावर त्यांचा प्रभाव असू शकतो.

च्या प्राधान्य विचलन थर उत्साही संश्लेषण आणि ट्रायग्लिसेराइड्सच्या संचयनाच्या दिशेने.

च्या निकृष्टतेत वाढलेली कार्यक्षमता कर्बोदकांमधे, फॅटी idsसिडस् आणि अमीनो idsसिडस् आणि ipडिपोज टिशूमध्ये ट्रायग्लिसरायड्सच्या रूपात अतिरिक्त ऊर्जा साठवण्यामध्ये.

करण्यासाठी उत्कृष्ट कार्यक्षमता नोकरी शारीरिक, जेथे कमी उर्जा आवश्यक आहे आणि जिथे जास्त प्रमाणात चरबीच्या ऊतकात साठवलेल्या ट्रायग्लिसेराइड्समध्ये रूपांतरित होते.

च्या गतिशीलते दरम्यान प्रतिबंध ऊर्जा वसा ऊती मध्ये ट्रायग्लिसरायड्स म्हणून संग्रहित.

अगोदर निर्देश केलेल्या बाबीसंबंधी बोलताना पेशी चरबी त्यामध्ये सायटोप्लाझमच्या पातळ सीमेने वेढलेला एक मोठा मध्यवर्ती लिपिड टिपूस असतो. अ‍ॅडिपोसाइट्स त्यांच्या प्रमाणात 80% किंवा 95% च्या प्रमाणात चरबी साठवतात.

El मेदयुक्त वसा विद्यमान पेशींचा आकार वाढतो, लिपिड जोडून किंवा पेशींची संख्या वाढवते तेव्हा ते मोठे होते. वजन वाढणे हाइपरट्रोफी, हायपरप्लाझिया किंवा दोन्हीचा परिणाम असू शकतो.

अगोदर निर्देश केलेल्या बाबीसंबंधी बोलताना चरबी ठेवी अ‍ॅडिपोसाइट्समध्ये पुरेशी जागा आहे तोपर्यंत ते हायपरट्रॉफीद्वारे 1000 वेळा वाढविता येतात. ही प्रक्रिया कोणत्याही वेळी उद्भवते. द हायपरप्लाझिया हे प्रामुख्याने बालपण आणि पौगंडावस्थेच्या काळात वाढीच्या प्रक्रियेचा एक भाग म्हणून होते परंतु अस्तित्वातील पेशींमध्ये चरबीयुक्त सामग्री त्यांच्या क्षमतेच्या मर्यादेपर्यंत पोहोचते तेव्हा देखील प्रौढपणात.

वजन कमी असल्यास, आकार .डिपोसिस कमी होते. पेशींची संख्या जास्तीत जास्त आकार होईपर्यंत वाढत नाही. वजन कमी केल्यानेही ते कमी होत नाही. एकदापासून प्रतिबंधक निर्णायक आहे वंगण आणि ते कायम आहे, ते गमावणे अधिक कठीण आहे.